Psycholog policyjny – czym się zajmuje i na czym polega jego praca.

Chciałbym przybliżyć Wam ten zawód, szczególnie tym z Was, którzy zastanawiają się nad wyborem swojej ścieżki kariery jako psychologa transportu. Badania w zakresie psychologii transportu stanowią jeden z istotnych elementów składowych systemu bezpieczeństwa w transporcie. Psychologia transportu to dziś dziedzina niezwykle fascynująca, która - choć często nie zdajemy sobie z tego sprawy, ma ogromny wpływ na nasze bezpieczeństwo. Zbliża się stulecie polskich badań nad sprawnością psychomotoryczną w transporcie lądowym i czas rewolucyjnych zmian w badaniach psychologicznych kierowców. Ostatnie pół wieku to okres intensywnego rozwoju badań i prac nad bezpieczeństwem ruchu drogowego na świecie. Jednocześnie, w polskich realiach, to czas intensywnej pracy nad stworzeniem trafnego i rzetelnego systemu doboru i oceny psychologicznej kierowców, ale także i kształtowania właściwych postaw i zachowań uczestników ruchu drogowego. Kim więc jest psycholog transportu? Psycholog transportu jest osobą mającą wiedzę teoretyczną i praktyczną z zakresu psychologii transportu i ruchu drogowego oraz bezpieczeństwa ruchu drogowego. Jest uprawniony do przeprowadzania badań psychologicznych kierowców, a także innych grup zawodowych. Ustawa o kierujących pojazdami z 2013 roku zrewolucjonizowała badania psychologiczne w obszarze psychologii transportu, określiła ona też warunki jakie trzeba spełnić, żeby prowadzić wspomniane badania: “Badania psychologiczne w zakresie psychologii transportu są wykonywane przez uprawnionego psychologa. 2. Uprawnionym psychologiem jest osoba, która: 1) posiada tytuł zawodowy magistra uzyskany na kierunku psychologia; 2) ukończyła z wynikiem pozytywnym podyplomowe studia w zakresie psychologii transportu prowadzone przez uczelnię prowadzącą studia wyższe na kierunku psychologia; 3) nie była skazana prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo popełnione w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub przestępstwo przeciwko wiarygodności dokumentów; 4) została wpisana do ewidencji uprawnionych psychologów.” Z powyższego wynika, że w zawodzie psychologa transportu mogą się kształcić osoby, które posiadają już tytuł zawodowy magistra uzyskany na kierunku psychologia. Co oznacza, że przed podjęciem studiów podyplomowych na kierunku psychologia transportu, trzeba najpierw ukończyć studia magisterskie z psychologii. Samo posiadanie tytułu magistra psychologii uprawnia do tego, aby po zgłoszeniu do odpowiedniej jednostki, wykonywać badania psychologiczne z zakresu tzw. medycyny pracy. Są to badania wykonywane w celu określenia istnienia lub braku przeciwwskazań do: • prowadzenia pojazdu służbowego kat.B, • pracy na wysokości powyżej 3 metrów, • pracy jako operator sprzętu zmechanizowanego, • pracy wymagającej pełnej sprawności psychomotorycznej. Posiadanie tytułu magistra psychologii nie upoważniają do prowadzenia badań psychologicznych w zakresie psychologii transportu. Uprawnienia do badania osób kierujących pojazdami wydawane są przez Marszałka Województwa po spełnieniu wymogów formalnych, m.in. ukończenia studiów podyplomowych z zakresu psychologii transportu. Uzyskanie uprawnień z zakresu psychologii transportu daje możliwość wykonywania badań psychologicznych innych grup zawodowych. I odwołując się do mojej ulubionej ustawy o kierujących pojazdami możemy dowiedzieć się, że: “Art. 82.1. Badaniu psychologicznemu przeprowadzanemu w celu ustalenia istnienia lub braku przeciwwskazań psychologicznych do kierowania pojazdem, zwanym dalej “badaniem psychologicznym w zakresie psychologii transportu”, podlega:” 1. osoba ubiegająca się o: o uzyskanie uprawnienia w zakresie prawa jazdy kategorii C1, C1+E, C, C+E, D1, D1+E, D i D+E lub uprawnienia do kierowania tramwajem, o przywrócenie uprawnienia w zakresie prawa jazdy kategorii AM, A1, A2, A, B1, B, B+E i T, wobec której wydana została decyzja o cofnięciu uprawnienia, o przywrócenie uprawnienia do kierowania pojazdem, cofniętego ze względu na istnienie przeciwwskazań psychologicznych do kierowania pojazdami; 2. osoba przedłużająca ważność uprawnienia w zakresie prawa jazdy kategorii C1, C1+E, C, C+E, D1, D1+E, D i D+E lub pozwolenia na kierowanie tramwajem; 3. kierujący motorowerem, pojazdem silnikowym lub tramwajem, jeżeli był sprawcą wypadku drogowego, w następstwie którego inna osoba poniosła śmierć lub doznała obrażeń, 4. kierujący motorowerem, pojazdem silnikowym lub tramwajem, jeżeli: o kierował pojazdem w stanie nietrzeźwości, w stanie po użyciu alkoholu lub środka działającego podobnie do alkoholu, o przekroczył liczbę 24 punktów otrzymanych za naruszenia przepisów ruchu drogowego, o w okresie próbnym popełnił co najmniej dwa wykroczenia w ruchu drogowym przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji; 5. osoba posiadająca prawo jazdy lub pozwolenie na kierowanie tramwajem, jeżeli w wyniku badania lekarskiego tej osoby została stwierdzona możliwość istnienia poważnych przeciwwskazań psychologicznych do kierowania pojazdem; 6. osoba ubiegająca się o wydanie zezwolenia na kierowanie pojazdem uprzywilejowanym lub przewożącym wartości pieniężne albo o przedłużenie terminu ważności tego dokumentu. 7. kandydat na instruktora i instruktor, 8. kandydat na egzaminatora i egzaminator. #PsychologPoznań, #PsychologPoznańPiątkowo, #PsychoterapeutaPoznań, #PsychoterapeutaPoznańPiątkowo, #PsychoterapiaPoznań, #GabinetPsychologicznyPoznań, #TerapiaParPoznań, #TerapiaParPoznańPiątkowo.

Komu i w jakich sytuacjach potrzebny jest psycholog? Uczniom psycholog szkolny jest potrzebny, gdy pojawiają się: • kłopoty z nauką, koncentracją i przystosowaniem do życia szkolnego, • kłótnie i nieporozumienia, • smutki, smuteczki i inne problemy, • konflikty w grupie i między kolegami, • dokuczanie, odrzucenie, przemoc fizyczna lub psychiczna, mobbing rówieśniczy, wykluczenie, • miłość, zazdrość i inne skomplikowane uczucia, • różne pytania i wątpliwości: czy to jest słuszne?, jak postąpić?, zapytać?, pokonać lęk czy nieśmiałość, co zrobić?, • konflikty z dorosłymi • kłamstwo, nieuczciwość, niesprawiedliwość i inne dylematy moralne, • uczucia z którymi sobie trudno poradzić, • lęk, wstyd, poczucie zagrożenia, bezradność, niepokój o siebie i o innych, • złe traktowanie, wyszydzanie, wyśmiewanie, poniżanie, niedocenianie i inne, • problemy rodzinne – przemoc domowa, wykorzystywanie seksualne, złe traktowanie, zaniedbanie, porzucenie, rozwód, wyjazd rodziców za granicę, uzależnienia, choroba przewlekła, choroba umysłowa, • objawy fizycznego i psychicznego wyczerpania, osłabienie, senność, lęki, zaburzenia jedzenia, • nagłe zmiany zachowania, ubierania się, ślady pobicia, zadrapań, bóle głowy, bóle brzucha, • labilność nastroju, złość, zachowania agresywne, lękowe, niepokój i wiele innych. Uczniowie przychodzą też do psychologa, żeby się zwierzyć, naradzić, wymyślić wspólnie rozwiązanie, opowiedzieć o trudnych zdarzeniach i przeżyciach, odreagować napięcie, wyzłościć się, uspokoić. Czasem – by poprosić o pomoc, poradę, rozwiać wątpliwości albo żeby popłakać. Również po to, by się pochwalić, powiedzieć, że sobie poradzili, zrobili coś, co było dla nich trudne, że są z siebie dumni, ponieważ udało im się. Rodzicom psycholog szkolny jest potrzebny, gdy: • trzeba zdiagnozować problemy i trudności dziecka, • należy stworzyć odpowiednie lub specjalne warunki do nauki, rozwoju zdolności i zainteresowań dziecka, • trzeba poinformować szkołę o problemach dziecka i jego rodziny, • dziecko ma trudności adaptacyjne i emocjonalne lub problemy z nauką, • pojawiają się konflikty dziecka z pracownikami szkoły, trudności w relacjach z innymi dziećmi, • trzeba określić zasoby dziecka, zaakcentować mocne strony, okazać dumę z osiągnięć dziecka, wspólnie świętować sukcesy, • trzeba przedyskutować jakiś problem, stworzyć plan działania, • pojawia się chęć „wygadania się”, wyżalenia, uzyskania porady lub wsparcia w trudnych chwilach, • pojawiają się trudne uczucia w stosunku do dziecka: zniecierpliwienie, niechęć, bezradność, smutek czy złość, • trzeba omówić nieprawidłowe postawy wychowawcze rodziców: nadmierne ochranianie dziecka, zbyt małe wymagania, wyręczanie go, tendencję do poświęcania się lub nadmierny krytycyzm i wymagania, perfekcjonizm, nierealistyczne oczekiwania, zachowania agresywne, poniżanie, lekceważenie dziecka, • pojawiają się problemy wychowawcze w okresie dojrzewania lub problemy rodzinne: napięta atmosfera domowa, konflikty małżeńskie, rozwód, wyjazd któregoś z rodziców za granicę w celach zarobkowych, przemoc domowa, uzależnienia, trudności finansowe, • trzeba wspólnie działać, aby pomóc dziecku w problemach w szkole lub poza nią Rodzice przychodzą do psychologa zapraszani przez niego albo z własnej woli, zazwyczaj wtedy, gdy pojawia się jakiś problem. Rodzice przychodzący do szkoły są otoczeni szczególną opieką, by mogli w bezpiecznych warunkach zmierzyć się z własnymi problemami i uczuciami, opowiedzieć o swoich kłopotach z dzieckiem, sytuacją osobistą i rodzinną. #PsychologPoznań, #PsychologPoznańPiątkowo, #PsychoterapeutaPoznań, #PsychoterapeutaPoznańPiątkowo, #PsychoterapiaPoznań, #GabinetPsychologicznyPoznań, #TerapiaParPoznań, #TerapiaParPoznańPiątkowo.

W myśl obowiązującego rozporządzenia MEN o pomocy psychologiczno- pedagogicznej, uczniowie, rodzice uczniów i nauczyciele mogą w szkole liczyć na pomoc psychologiczno- pedagogiczną. Na czym ta pomoc ma polegać? Przede wszystkim na rozpoznawaniu indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych ucznia oraz rozpoznawaniu jego indywidualnych możliwości psychofizycznych, wynikających w szczególności: • z niepełnosprawności • z niedostosowania społecznego, • z zagrożenia niedostosowaniem społecznym, • ze szczególnych uzdolnień, • ze specyficznych trudności w uczeniu się, • z zaburzeń komunikacji językowej, • z choroby przewlekłej, • z sytuacji kryzysowych lub traumatycznych, • z niepowodzeń edukacyjnych, • z zaniedbań środowiskowych związanych z sytuacją bytową ucznia i jego rodziny, sposobem spędzania czasu wolnego, kontaktami środowiskowymi, • z trudności adaptacyjnych związanych z różnicami kulturowymi lub ze zmianą środowiska edukacyjnego, w tym związanych z wcześniejszym kształceniem za granicą. Sporządzenie trafnej diagnozy problemów dziecka – rozpoznanie sytuacji rodzinnej, indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych ucznia, jego możliwości psychofizycznych, uzdolnień i zainteresowań- jest konieczne do zaplanowania w szkole działań wspierających dziecko, stworzenia odpowiednich warunków do jego prawidłowego rozwoju i zaspokojenia potrzeb. Diagnozą problemów uczniów zajmuje się w szkole nie tylko psycholog, ale również nauczyciele i inni specjaliści pracujący z dzieckiem. Psycholog w szkole Naczelną wartością dla psychologa szkolnego jest dobro dziecka. Dbanie o prawidłowy rozwój dziecka, wychowanie i nauczanie wymaga czasu i zaangażowania. Każda z osób kontaktująca się z uczniem w szkole, w domu, na lekcji, na przerwie, podczas wycieczki szkolnej czy w kościele oddziałuje na niego. Nic nie dzieje się z dnia na dzień. Rozwój dziecka, jego dorastanie i nabieranie doświadczenia życiowego jest procesem ciągłym – wymaga czasu, uważności, zaangażowania i współpracy wszystkich osób z otoczenia dziecka. Rodzice, nauczyciele, wychowawcy, psycholog i inni specjaliści powinni ze sobą rozmawiać, wymieniać się doświadczeniami i wspólnie wypracowywać najlepsze rozwiązania. Taki rodzaj współpracy ustala się już na początku roku szkolnego. Zadania i obowiązki psychologa zatrudnionego w szkole polegają m.in. na: 1. prowadzeniu badań i działań diagnostycznych dotyczących poszczególnych uczniów, w tym diagnozowaniu indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych oraz możliwości psychofizycznych, a także rozpoznawaniu i wspieraniu mocnych stron uczniów, ich umiejętności i zdolności, 2. minimalizowaniu skutków zaburzeń rozwojowych, zapobieganiu zaburzeniom zachowania oraz realizacji rożnych form pomocy psychologiczno- pedagogicznej w środowisku szkolnym i poza szkolnym poszczególnych uczniów; 3. prowadzeniu terapii indywidualnej, rozmów terapeutycznych, profilaktycznych, interwencyjnych, 4. współpracy z nauczycielami i rodzicami, pomocy w rozwiązywaniu problemów wychowawczych i dydaktycznych. Problemy, z jakimi uczniowie zgłaszają się do psychologa wymagają czasu, namysłu, uważnego wysłuchania, a także dłuższej rozmowy. Zdarzają się problemy lub sytuacje w klasie, które nie mogą czekać, wymagają szybkiego działania albo interwencji. Dlatego sposób pracy psychologa w szkole jest na tyle elastyczny, by mógł poświęcić czas i uwagę uczniowi zawsze wtedy, kiedy istnieje taka potrzeba. Różne role i oczekiwania Psycholog pracujący w szkole występuje w wielu rolach, najczęściej jest postrzegany jako: • specjalista od spraw psychiki, problemów rozwojowych, emocjonalnych, dorastania, wychowania, nauczania, • osoba, której można powierzyć swoje osobiste problemy, • osoba wspierająca ucznia, rodzinę i nauczyciela, • rozwiązująca konflikty, współpracująca z innymi, • diagnosta, który określa trudności dziecka oraz ustala ich przyczyny, diagnozuje problemy w grupie, w klasie, pomiędzy nauczycielami i uczniami, rodzicami i dziećmi, • osoba monitorująca i koordynująca pomoc dziecku w szkole i poza nią, • pomagająca dziecku w odnalezieniu się w rzeczywistości szkolnej, • współpracująca z rodziną dziecka- diagnozująca sytuację rodzinną, podejmująca działania interwencyjne i wspierające, • współpracująca z gronem pedagogicznym • „lekarz pierwszego kontaktu”, rozpoznająca problem i udzielająca pierwszej pomocy- wsparcia, zrozumienia, a w razie potrzeby kierująca dziecko lub całą jego rodzinę do odpowiednich specjalistów #PsychologPoznań, #PsychologPoznańPiątkowo, #PsychoterapeutaPoznań, #PsychoterapeutaPoznańPiątkowo, #PsychoterapiaPoznań, #GabinetPsychologicznyPoznań, #TerapiaParPoznań, #TerapiaParPoznańPiątkowo.

Na czym polega praca specjalisty psychologa pracy? Czy się zajmuje na co dzień psycholog pracy? Jak zdobyć uprawnienia do wykonywania zawodu psychologa pracy? W raz z rozwojem psychologii, również jako nauki stosowane, powstawało coraz więcej specjalizacji w tym zawodzie: psycholog kliniczny, psycholog edukacji, psycholog zdrowia, psycholog biznesu itp. Psycholog pracy to absolwent 5-letnich studiów na kierunku psychologia, który ukończył specjalizacyjne studia podyplomowe na kierunku psychologia pracy. Początkowo psycholog pracy zajmował się głownie określeniem posiadania lub braku predyspozycji danej osoby w danym zawodzie, profesji. Badanie predyspozycji zawodowych kandydata do nauki danego zawodu lub kandydata na dane stanowisko pracy polega na przeprowadzeniu serii testów mających za zadanie wyłonić najważniejsze cechy badanego, które predysponują go do danego zawodu lub na dane stanowisko. Testy również pozwalały określić jakie predyspozycje osobowościowe przejawia badany, jakiej pracy wykonywać nie powinien, które cechy dyskwalifikują go w danej dziedzinie. Opisany powyżej sposób diagnostyki predyspozycji zawodowych i osobowościowych kandydatów do pracy znajduje zastosowanie nie tylko w urzędach pracy, w publicznych poradniach psychologiczno-pedagogicznych, trafił on również do dużych firm i organizacji, które stawiają na rozwój jednostki, jako siłę firmy. Tego typu formy aktywizacji bezrobotnych, absolwentów, bądź pracowników może odbywać się indywidualnie, bądź grupowo. Działania psychologa pracy w tej dziedzinie koncentrują się doradztwie zawodowym i rekrutacji, problemach motywacji do podjęcia nauki w danym zawodzie lub pracy na danym stanowisku, poziomu zadowolenia pracowników z wykonywanej pracy oraz absencji. Psycholog pracy bada samopoczucie pracowników w miejscu pracy i wydajność pracowników do rozwiązywania problemów pojawiających się w danej organizacji lub gałęzi gospodarki. Nieodłączną częścią obowiązków psychologa pracy jest problematyka bezpieczeństwa pracy i zabezpieczenia socjalnego. Zajmuje się on optymalizacją warunków pracy w celu podniesienia efektywności pracowników. Coraz powszechniejszym zadaniem psychologa pracy w polskich instytucjach i firmach jest poprawa struktur awansu zawodowego poprzez projektowanie indywidualnych ścieżek kariery pracowników. Dziedziną psychologii pracy jest psychologia transportu zajmująca się psychologicznymi badaniami kierowców, operatorów urządzeń, operatorów ciężkiego sprzętu, osób wykonujących pracę na wysokości lub obarczoną szczególnym obciążeniem psychicznym (strażacy, ratownicy). Psycholodzy pracy współpracują z placówkami medycyny pracy w zakresie badań osób pracujących na stanowiskach wymagających szczególnej sprawności psychofizycznej. Nową dziedziną, którą zalicza się do psychologii pracy jest zjawisko mobbingu i molestowania pracowników. Mobbing - oznacza prześladowanie podwładnego lub współpracownika w miejscu pracy. Mobbing zazwyczaj ma na celu lub skutkuje: poniżeniem, ośmieszeniem, zaniżeniem samooceny lub wyeliminowaniem albo odizolowaniem pracownika od współpracowników. Istotnym zagadnieniem jest odróżnienie mobbingu od łamania zasady równego traktowania w zatrudnieniu. Zgodnie z polskim prawem pracy pracodawca jest zobowiązany przeciwdziałać mobbingowi. Obecnie psycholog pracy pomaga również w walce ze stresem, wpływa na poprawę stosunków interpersonalnych w firmie, poprawie komunikacji wewnątrz danej organizacji - między pracownikami lub pracownikami i kadrą zarządzającą. Do zadań psychologa pracy należy również projektowanie i przeprowadzanie treningów i szkoleń wewnętrznych w organizacji, uczeniu umiejętności związanymi z kontaktami interpersonalnymi. Zakres działania psychologa pracy wciąż się poszerza wraz z coraz częstszym rozpoznawaniem nowych zagrożeń w pracy. #PsychologPoznań, #PsychologPoznańPiątkowo, #PsychoterapeutaPoznań, #PsychoterapeutaPoznańPiątkowo, #PsychoterapiaPoznań, #GabinetPsychologicznyPoznań, #TerapiaParPoznań, #TerapiaParPoznańPiątkowo.

Jedną ze specjalizacji w kierunku której może rozwijać się kariera psychologa jest psychologia sądowa - jest ona jedną z najdynamiczniej rozwijających się specjalności psychologicznych. Często osobom niezwiązanym zawodowo z psychologią albo sądownictwem specjalizacja sądowa w psychologii kojarzy się z tworzeniem profili psychologicznych potencjalnych sprawców przestępstw kryminalnych. Brzmi to bardzo atrakcyjnie; zupełnie jak z amerykańskiego filmu sensacyjnego. Tak, tym też zajmują się specjaliści psychologii sądowej, którzy najczęściej pracują w organach ściągania; w polskich warunkach - w policji. Czym się zajmuje naprawdę psycholog sądowy w polskich realiach? Jakie trzeba posiadać kwalifikacje, żeby pracować w tym zawodzie? Praca psychologów sądowych jest nieco mniej fascynująca; ściśle związana z istnieniem i funkcjonowaniem aparatu wymiaru sprawiedliwości. Do zadań psychologa sądowego należy m.in. wydawanie opinii w wielu innych sprawach karnych. Pełni on funkcję wspomagającą - ekspertalną (przeprowadza ekspertyzy i wydaje opinie). Praca psychologa sądowego wykorzystywana jest więc w pracy sądowej (w tym kuratorskiej), prokuratorskiej, policyjnej i resocjalizacji. Psychologia sądowa obejmuje również psychologię zeznań świadków, psychologiczne orzecznictwo cywilne (ZUS-owskie), postępowanie adopcyjne. Do kompetencji psychologii sądowej należy badanie zjawisk patologii społecznej, przyczyn zachowań antyspołecznych (np. określonych typów przestępstw); psychologicznych aspektów przestępczości. Ważnym aspektem tej dziedziny psychologii sądowej jest określenie motywacji człowieka popełniającego dany czyn. Często psycholog sądowy zajmuje się wyjaśnianiem problemów psychologicznych, które mogą się pojawić przed i w trakcie rozpraw kryminalnych i cywilnych. Powoływany on jest w celu oceny poczytalności sprawcy lub wiarygodności zeznań świadków - kiedy w toku śledztwa pojawia się wątpliwość, czy dany świadek jest wiarygodny i zdolny do składania zeznań. Ustalenie poczytalności sprawcy jest konieczne do uzyskania odpowiedzi na pytanie, czy może on być pociągnięty do odpowiedzialności za swoje czyny. Psycholog sądowy klinicysta może również udzielać pomocy i wsparcia osobom będącym w trakcie procesów sądowych – zarówno oskarżonym, świadkom jak i poszkodowanym. W zakresie psychologii sprawcy, do zadań psychologa zajmującego się przypadkiem młodocianego przestępcy należy ekspertyza w zakresie badania osobowości sprawcy, motywacji czynu, określenie stopnia nieprzystosowania oraz demoralizacji oraz udzielenie wskazówek resocjalizacyjnych. Innym zadaniem jest również udział w przesłuchiwaniu osoby nieletniej. Psycholog jako biegły sądowy. Każdy psycholog (niekoniecznie ze specjalizacją z psychologii sądowej), podobnie jak każdy inny specjalista w określonej dziedzinie, może zostać powołany przez sąd do pełnienia roli biegłego. Sąd najczęściej przy wyborze osoby korzysta jednak z listy biegłych sądowych. Psycholog może się ubiegać o umieszczenie na takiej liście biegłych. Jeżeli sąd uzna, że potrzebuje w toku swojego postępowania wiedzy, opinii z zakresu psychologii, psychologii sądowej, wówczas może powołać eksperta – psychologa, który staje się w tej sytuacji biegłym sądowym psychologiem. Istnieje szereg warunków, jakie muszą zostać spełnione aby dana osoba mogła pełnić tą rolę: polskie obywatelstwo takiej osoby, posiadanie niezbędnych wiadomości specjalnych w określonej dziedzinie wiedzy, wyrażenie zgody na bycie biegłym, zapewnianie należytego wykonywania obowiązków, skończone 25 lat. Bycie biegłym sądowym to nie jedyna możliwość pracy dla psychologa ze specjalizacją sądową. Może on również pracować w zakładzie penitencjarnym – wtedy do jego zadań należy przede wszystkim ocena zasadności zwolnienia warunkowego, rehabilitacja zaburzeń zachowania osób, które weszły w konflikt z prawem i resocjalizacja. Zajmuje się on również diagnozą i organizacją reżimu więziennego; problematyką izolacji więziennej; współpracą z pozostałym personelem więziennym. Jak zostać psychologiem sądowym? Najpierw trzeba ukończyć studia magisterskie na kierunku psychologia. Kolejnym etapem (niekoniecznym do zostania powołanym jako biegły sądowy) może być zrobienie specjalizacji z psychologii sądowej w formie studiów podyplomowych. Niektóre uczelnie oferują wybór tzw. specjalności w tym specjalności sądowej w ramach studiów magisterskich. #PsychologPoznań, #PsychologPoznańPiątkowo, #PsychoterapeutaPoznań, #PsychoterapeutaPoznańPiątkowo, #PsychoterapiaPoznań, #GabinetPsychologicznyPoznań, #TerapiaParPoznań, #TerapiaParPoznańPiątkowo.

"Marnie” to powstały na motywach powieści Winstona Grahama jeden z ostatnich filmów w dorobku Alfreda Hitchcocka, który w roku premiery przyniósł w głównej mierze negatywne oceny krytyków wprost ogłaszających upadek twórcy. Po latach noty znacznie wzrosły, a dziś „Marnie” uznawana jest za klasyczną pozycję kina mistrza suspensu, w której Hitch rozwija jedne z ulubionych motywów własnej twórczości – mroczny psychologizm i freudowską psychoanalizę. Hitchcock w swym głośnym obrazie z końcowego etapu kariery powraca do stałych motywów własnej twórczości, dając raz jeszcze upust swej fascynacji psychoanalizą i naukom Sigmunda Freuda. „Marnie” to bowiem obok „Urzeczonej” i „Psychozy” jeden z najważniejszych filmów twórcy zakorzenionych w wątkach psychoanalitycznych, demaskujących najmroczniejsze pokłady ludzkiej psychiki, a także podejmujących problematykę traumy i uleczenia z choroby. Produkcja realizuje schemat filmu terapeutycznego, obrazując zmagania bohaterki z zaburzeniami natury psychicznej, uświadomienie sobie własnych słabości oraz motywację do odkrycia prawdy o tragicznych przeżyciach z wczesnych lat młodości, odpowiadających za jej zły stan. To z kolei, idąc za teorią Freuda, prowadzi do oczyszczenia i jest jedynym warunkiem powrotu do zdrowia oraz pełni sił psychicznych. Główne role w filmie wykreowali Tippi Hedren oraz Sean Connery. Artykuł: "Marnie" Hitchcocka, czyli na kozetce u doktora Freuda - tutaj .

Jadłowstręt psychiczny to zaburzenie odżywiania, które dotyka coraz większą liczbę osób szczególnie w młodym wieku, polegające na celowej utracie wagi wywołanej i podtrzymywanej przez osobę zaburzoną. Istotą anoreksji jest świadome, rygorystyczne ograniczanie ilości przyjmowanych pokarmów, silne koncentrowanie się na wyglądzie i masie ciała. Osoby cierpiące na anoreksję mają znacząco zaburzony jest obraz własnego ciała i występuje u nich lęk przed zwiększeniem masy ciała. Najczęściej zagrożone anoreksją są osoby między 14. a 18. rokiem życia - w 75% przypadków rozpoczyna się przed 25. rokiem życia. Zaburzenie występuje od 6 do 12 razy częściej u kobiet niż u mężczyzn. Międzynarodowa klasyfikacja chorób i zaburzeń psychicznych ICD-10 wyróżnia dwie postaci anoreksji – jadłowstręt psychiczny i jadłowstręt psychiczny atypowy (F50.1). Anoreksję cechuje szybko postępujące wyniszczenie organizmu. Kryteria diagnostyczne anoreksji według ICD-10: - Zmniejszenie masy ciała (albo brak przyrostu – u dzieci) prowadzące do osiągnięcia m.c. 15% poniżej prawidłowej lub oczekiwanej dla wieku albo BMI równe lub mniejsze od 17,5 - Zachowania mające na celu zmniejszenie masy ciała: unikanie „tuczącego” pożywienia, prowokowanie wymiotów, przeczyszczania, wyczerpujące ćwiczenia fizyczne, stosowanie leków zmniejszających łaknienie albo moczopędnych - Obawa przed przytyciem i zaburzony obraz własnego ciała - Zaburzenia hormonalne, manifestujące się u kobiet zanikiem miesiączki, a u mężczyzn utratą zainteresowań seksualnych i potencji - Zaburzenie nie spełnia kryteriów rozpoznania bulimii psychicznej. Żeby zdiagnozować anoreksję trzeba wykluczyć m.in. zaburzenia nastroju i zaburzenia psychotyczne. Osoby z zaburzeniami typu psychotycznego mogą być przekonane, że ich żywność jest zatruta, odmawiać jedzenia i znacznie chudnąć. Zmniejszone łaknienie może być także objawem zaburzeń depresyjnych. Etiologia anoreksji jest złożona, uważa się, że przyczyny jadłowstrętu psychicznego upatruje się w powiązanych ze sobą czynnikach osobowościowych, społeczno-kulturowych i biologicznych. Większość badaczy, wśród czynników psychicznych zwiększających prawdopodobieństwo wystąpienia anoreksji, wymienia cechy trzech typów osobowości: najczęściej spotykane są cechy osobowości obsesyjno-kompulsywnej, osobowości histrionicznej oraz osobowości o cechach schizoidalnych. Leczenie polega na zapobieganiu zagrożeniu życia wynikającego z powikłań somatycznych jadłowstrętu i psychoterapii. Podstawowym leczeniem anoreksji jest psychoterapia. W sytuacji znacznego pogorszenia stanu somatycznego związanego z powikłaniem spadków wagi wymagane jest leczenie szpitalne. Zachęcam do przeczytania wywiadu Anny Kality z osobą cierpiącą na anoreksję w Gazeta Weekend link do niego tutaj . #PsychologPoznań, #PsychologPoznańPiątkowo, #PsychoterapeutaPoznań, #PsychoterapeutaPoznańPiątkowo, #TerapeutaPoznań, #TerapeutaPoznańPiątkowo, #PsychoterapiaPoznań, #PsychoterapiaPoznańPiątkowo, #GabinetPsychologicznyPoznań, #TerapiaParPoznań, #TerapiaParPoznańPiątkowo.

W czym może mi pomóc psychoterapia? Czy powinienem udać się do psychologa? Czy psychoterapia to jest metoda pomocy dla mnie? Czy mój problem kwalifikuje się na psychoterapię? Czy ludzie z podobnymi problemami do moich zwracają się o pomoc do psychoterapeuty? Czy pomogło to innym? Co mi może dać psychoterapia? Ile to może trwać? A może to tylko strata czasu i pieniędzy? Co jest pomocne w procesie terapii? Takie pytania zadają sobie osoby, które zastanawiają się czy podjąć psychoterapię. Odpowiedzi na nie poprzez opis przypadku kilku osób, które podjęły próbę terapii znajdziecie Państwo w Dużym Formacie w artykule Ewy Pągowskiej Oaza w środku cyklonu, czyli co mi dała psychoterapia ( link ). #PsychologPoznań, #PsychologPoznańPiątkowo, #PsychoterapeutaPoznań, #PsychoterapeutaPoznańPiątkowo, #TerapeutaPoznań, #TerapeutaPoznańPiątkowo, #PsychoterapiaPoznań, #PsychoterapiaPoznańPiątkowo, #GabinetPsychologicznyPoznań, #TerapiaParPoznań, #TerapiaParPoznańPiątkowo.

Wielu z nas, odczuwając potrzebę skorzystania z wizyty u lekarza psychiatry, odczuwa mniejszą lub większą obawę, a niektórzy wręcz stres czy lęk. Leczeniem psychiatryczne przez lata wywoływało obawy u pacjentów z wielu powodów. Czy rzeczywiście jest się czego bać czy tylko ulegamy stereotypom? Czy psychiatria przez ostatnie lata zmieniła się i te stereotypy są nieaktualne i krzywdzące? Na te pytania i inne można zmaleć w artykule Dużego Formatu . #PsychologPoznań, #PsychologPoznańPiątkowo, #PsychoterapeutaPoznań, #PsychoterapeutaPoznańPiątkowo, #TerapeutaPoznań, #TerapeutaPoznańPiątkowo, #PsychoterapiaPoznań, #PsychoterapiaPoznańPiątkowo, #GabinetPsychologicznyPoznań, #TerapiaParPoznań, #TerapiaParPoznańPiątkowo.